Kamienica wzniesiona w 1899 r. przez Franza Marchlewskiego według projektu budowniczego Wilhelma Brauna, w zwartej zabudowie południowej pierzei ulicy Dworcowej. Fasada kamienicy jest czterokondygnacyjna z poddaszem, pięcioosiowa, zamknięta wysoką połacią dachu z dwiema lukarniami i oknami połaciowymi. Od września 2017 r. kompletna fasada kamienicy wraz z frontową połacią dachu oraz sień wejściowa od strony ulicy jest wpisana do rejestru zabytków. Od roku 1939 a może i wcześniej nie podlegała już niestety żadnym remontom i stan jej się pogarszał do tego stopnia, że nawis odstających belek, odpadające połacie tynku i kawałki skruszałej sztukaterii zaczęły zagrażać lokatorom i przechodniom. Renowacja fasady i sieni podkreśliła jej bogaty wystrój, odtworzyła też zróżnicowanie elementów i wielu detali architektonicznych. Jej kompozycja, zestawienie partii ceglanych i części otynkowanych swobodnie nawiązuje do architektury francuskiego renesansu. Na parterze zorganizowano odnowioną funkcję użytkową, zaś na piętrach i w ozdobnej sieni parteru przywrócono pierwotne walory mieszkalne w postaci logii, ozdobnych balustrad i rozlicznych elementów sztukaterii. Remont współfinansowany z dotacji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (2,2%), i Miasta Inowrocław (17%).
Inwestor:
Anna Żurada
Warszawa
Projektant:
Jędrzej Paterek
Usługi Techniczno-Budowlane, Inowrocław
Wykonawca:
NEWHOUSE Katarzyna Wasielewska
Bydgoszcz
kierownik budowy:
Michał Wyszomirski
przed:
przed: